东风恶 เต้าหู้ไซซี (อี๋ตู้จวินหัว)

     นางเป็นเพียงลูกสาวบ้านตระกูลกัว ร้านขายเต้าหู้เล็กๆ ในอำเภอห่างไกล ที่ใครๆ ก็ไม่คาดว่าวันหนึ่งจะมีวาสนาเอื้อมถึงตำแหน่งพระชายาอ๋อง!
     ซวิ่นอ๋องมู่หรงลี่ ผู้นำกองทัพนักรบปีศาจแห่งแคว้นต้าเอี้ยนไม่คาดคิดมาก่อนว่าสตรีที่ตนเก็บตกได้ระหว่างออกรบจะเป็นชิ้นส่วนที่มาเติมเต็มหัวใจอันว่างเปล่า
     สตรีผู้นี้เป็นเพียงสาวชาวบ้าน นิสัยเรียบง่าย หัวอ่อน พูดน้อย... นางมีทุกอย่างที่ตรงข้ามกับเขาโดยสิ้นเชิง แต่กลับเป็นยอดพธูหนึ่งเดียวที่ทำให้นักรบอย่างเขารู้สึกอยากวางอาวุธในมือ... แล้วกลับบ้าน
     นี่เป็นเรื่องราวของซินเดอเรลล่าในยุคจีนโบราณ เป็นเรื่องของสาวน้อยยากจนกับเจ้าชายผู้สูงศักดิ์ ต่างกันที่เจ้าชายของเรื่องนี้ ดุ เหี้ยม ปากร้าย และไม่ไว้หน้าใครส่วนสาวน้อยเองก็ดื้อเงียบจนเจ้าชายต้องโบกธงยอมแพ้!
_______
เต้าหู้ไซซี (东风恶) 3 เล่มจบ
ผู้เขียน อี๋ตู้จวินหัว (度君华)
ผู้แปล ทีมห้องสมุด
สำนักพิมพ์ ห้องสมุด



มีเรื่องราวของการทำสงคราม ชิงบัลลังก์ แต่ที่เน้นจริงๆ คือการพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างพระเอกและนางเอก เปิดเรื่องได้โหด 
มีฉากข่มขืน สงสารนางเอกมาก ต้องพบชะตากรรมเลวร้ายซ้ำซ้อน แต่ถ้ามองในมุมยุคสมัยนั้นก็เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้จริง และจะมีสักกี่คนที่สามารถใช้ชีวิตได้ต่อแบบนางเอก

พระเอก 
ดุจริง เหี้ยมจริง ไม่เข้าใจผู้หญิง ไม่ไว้หน้าใคร ไม่อ่อนโยนเลยสักนิด ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตอนแรกทำไมพระเอกถึงรับนางเอกมาอยู่ด้วย ทั้งที่ก็ดูไม่ได้รักไม่ได้หลงสักเท่าไหร่ ระหว่างทางที่กว่าพระเอกจะเริ่มมีนางเอกในหัวใจก็ทำให้นางเอก(และคนอ่าน)เสียน้ำตาไปเยอะเหมือนกัน

"อยู่กับข้านะ" ลืมหานซวี่ อยู่กับข้า "ข้าจะดีต่อเจ้า"

ช่วงที่พระเอกพยายามง้อ พยายามเอาใจนางเอก คือตลกมาก แถมชอบแอบค่อนขอดนางเอกในใจอีก แต่ก็น่ารักนะ ชอบที่เขาพยายาม แม้จะออกมาในรูปแบบเกรียนๆ หน่อย ดิบเถื่อนตามสไตล์ แสดงออกไม่เป็น พูดน้อยกว่าที่คิด(มากกก) และในตอนหลังก็มีเฉลยเหตุผลของการกระทำในตอนต้นที่
ทำร้ายจิตใจนางเอกไปบ้าง ทำให้เข้าใจพระเอกได้มากขึ้น อีกตอนที่ชอบคือตอนที่ขอให้นางเอกไม่ไปเจอหานซวี่อีก เพราะถึงจะทึ่มแต่ไม่ได้โง่ เขารับรู้ได้จริงๆ ว่าสองคนนี้มีใจให้กัน แถมหานซวี่ยังเป็นคนไปช่วยนางเอกกลับมาอีก ยังไงก็ต้องแอบกลัวว่านางเอกจะเลือกหานซวี่อยู่แล้ว

เด็กสาวผู้นี้เหมือนต้นหญ้าที่แข็งแกร่งทนทานที่สุด
นางรู้ดีเสมอว่าอะไรคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง
ชีวิตคนเราก็มีเพียงแค่นี้ จะทุกข์หรือสุขก็ต้องใช้ชีวิตอยู่ต่อไป
เวลาหลายสิบปี จะว่ายาวก็ไม่ยาว จะว่าสั้นก็ไม่สั้น
หากเอาแต่คิดเล็กคิดน้อยไปเสียทุกเรื่อง เราก็มีแต่ต้องเป็นทุกข์ไปตลอดชีวิตเท่านั้น

ด้วย
สถานการณ์บังคับ นางเอกจำยอมต้องมาอยู่ข้างกายพระเอก แต่เป็นคนที่รู้จักปรับตัว ดูอ่อนแอนุ่มนิ่ม แต่ที่จริงอ่อนนอกแข็งใน ไม่ฟูมฟายโทษโชคชะตา รู้จักเอาตัวรอดในสถานการณ์ต่างๆ ถึงไม่มีพระเอก นางเอกก็อยู่ได้ เป็นพระเอกต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายวิ่งตาม แม้จะอึดเกินจริงไปบ้าง แต่ชอบนางเอกมากๆ

พระเอกนางเอกไม่ได้รักกันเพราะความสัมพันธ์ทางกาย สำหรับพระเอกน่าจะเพราะได้ใกล้ชิด ได้รู้จักเนื้อแท้ของนางเอก แต่สำหรับนางเอกนั้นน่าจะอยู่ในช่วงเล่มที่ 3 เลย จากภาวะจำยอม 
เลือกก็ไม่ได้ หนีก็ไม่พ้น และเมื่อรับรู้ถึงความเอาใจใส่ของเขา รู้สึกว่าเขาพึ่งพิงได้ ประกอบกับยังไงเขาก็เป็นสามี เป็นพ่อของลูก ก็เลยเหมือนปล่อยเลยตามเลย และเริ่มที่จะรัก

หานซวี่ เป็นคนที่ใช้ทั้งไม้แข็งไม้อ่อนเพื่อเกลี่ยกล่อมให้นางเอกมาอยู่กับพระเอก ตอนแรกๆ เลยหมั่นไส้อยู่เหมือนกัน แต่ช่วงที่ไปช่วยนางเอกกลับมานี่เข้าใจนางเอกเลย ถูกทอดทิ้ง หมดหวังไปแล้ว แต่อยู่ๆ ก็มีคนยื่นมือเข้ามา ไม่แปลกที่นางเอกจะแอบชอบไปพักนึง แต่ต่างฝ่ายต่างรู้หน้าที่ตัวเองและพยายามหักห้ามใจ และนางเอกเลือกจะเก็บความรักครั้งนั้นไว้เป็นความทรงจำดีๆ แต่ในบางครั้งที่บรรยายถึงหานซวี่ก็แอบเศร้าอยู่เหมือนกัน 

'หนังสือหย่ารึ เจ้ากล้าเอาออกมา ข้าก็จะฉีกทิ้งซะ!
ศักดิ์ศรีน่ะหรือ ไสหัวไปไกลๆ เลย!
อะไรคือสัจจะมีค่าดั่งทองพันชั่ง ข้าต้องการแต่ผู้หญิงของข้าคือเท่านั้น!'

เล่ม 3 เป็นเล่มที่ชอบหยิบออกมาอ่านเวลาว่างๆ เป็นช่วงที่พระเอกยอมวางทิฐิ รักหลงนางเอกมาก ฝ่ายนางเอกก็แกร่งขึ้น กล้าพูดสิ่งที่ตัวเองต้องการ แถมรู้วิธีรับมือกับพระเอกอีกต่างหาก เลยเป็นเล่มที่ชอบที่สุด และตอนพระเอกเลี้ยงลูกก็ตลกดีด้วย 

ด้วยความที่เน้นเรื่องราวของพระเอกนางเอกเป็นหลัก บทอื่นๆ เลยไม่ได้ลงรายละเอียดมากนักและอาจดูง่ายดายไปบ้าง แต่ชอบช่วงท้ายเรื่องที่พระเอกโดนระแวง และหาทางวางมือเพื่อกลับไปใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัว เป็นการหาบทสรุปให้ตัวละครได้ดี รวมไปทั้งบทสรุปของตัวละครร่วมคนอื่นๆ ด้วย

  

Post a Comment

Previous Post Next Post