รักษ์ (ราตรี อธิษฐาน)

     สำหรับใครบางคนอาจจะยอมสละทุกอย่างเพื่อความรัก แต่สำหรับเธอ แม้แต่ความรัก เธอก็สละได้ เพียงเพื่อต้องการรักษาสิ่งที่เธอรักไว้ให้ดีที่สุดเท่านั้น
     ดารัณ สาวโสดวัย 33 ปี ผู้ใช้ชีวิตแสนธรรมดาอยู่ในตึกแถวเล็กๆ ทว่าชีวิตที่ต้องปากกัดตีนถีบเลี้ยงดูแม่และน้องๆ อีกสองคนต้องมาเปลี่ยนไป เมื่อดาราหนุ่มที่แสนโด่งดังได้ก้าวเดินข้ามาในร้านมินิมาร์ทที่เธอประจำอยู่ ทำให้เธอต้องออกจากงานและจำเป็นต้องเข้าไปสมัครเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยที่สถานีโทรทัศน์แห่งหนึ่ง จากนั้นบางสิ่งที่เธอเฝ้ารักษาไว้สุดหัวใจก็ค่อยๆ เปิดเผยขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเธอได้พบกับ เขา คนที่เปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล

     คืนที่พระจันทร์ทรงกลด ฝนโปรยปราย ความรักครั้งสุดท้ายกำลังเพรียกหา ความเหน็บหนาวที่แสนยาวนานจะสิ้นสุดลงเมื่อใด

     สุดท้าย... ใครจะเป็นกุญแจผู้ไขเวลาในหัวใจของเธอให้กลับมาหมุนวนต่อไปอีกครั้ง...
_______

รักษ์
ผู้เขียน ราตรี อธิษฐาน
สำนักพิมพ์ อรุณ

'ความรักไม่เกี่ยวกับเวลา จะผ่านไปนานเท่าไร ความรักก็คือความรัก'

ดีใจมากที่ได้อ่านเรื่องนี้ มันอิ่มเอม ซาบซึ้ง กินใจ มากยิ่งกว่าความประทับใจ จำไม่ได้ว่าเคยอ่านเรื่องที่อบอุ่นขนาดนี้มาก่อนบ้างมั้ย อาจจะมีหน่วงน้ำตาซึมบ้าง แต่กลับยิ่งทำให้รู้สึกอบอุ่นหัวใจมากๆ อ่านจบ... แต่อารมณ์ไม่จบเลยจริงๆ :—)

พล็อตธรรมดา ไม่ได้แปลกใหม่ซับซ้อนอะไร ออกจะน้ำเน่าด้วยซ้ำ อ่านไปสักพักก็พอจะเดาปมเรื่องได้ แต่ไม่มีช่วงไหนที่เบื่อหรือไม่ชอบเลย ดำเนินเรื่องเรียบๆ เรื่อยๆ แต่ลื่นไหล ตัวละครจับต้องได้ บทพูดเป็นธรรมชาติ ทำให้รู้สึกถึงอารมณ์ในแต่ละฉากของตัวละครทั้งตอนสุขและเศร้าได้ดี เล่าเรื่องราวสลับระหว่างอดีตกับปัจจุบัน ให้ซึมซับเรื่องราวทั้งสองช่วง และค่อยๆ คลี่คลายปมได้อย่างลงตัว ช่วงวัยเรียน ใสๆ น่ารักมาก ค่อนข้างใกล้ตัวจนรู้สึกเห็นภาพตามไปเลย

ถ้าพูดถึงตัวละครที่รักมากที่สุด แน่นอนว่าต้องเป็น ดารัณ ผู้หญิงที่มีหัวใจยิ่งใหญ่เหลือเกิน อ่านไปก็สงสารไป จนบางครั้งต้องเสียน้ำตาให้เธอเลยจริงๆ ยอมสละทุกอย่างได้เพื่อคนที่ตัวเองรัก จะลำบากแค่ไหนก็ไม่เป็นไร ซึ้งกับสิ่งที่ดารัณทำเพื่อคนอื่นมาก คอยลุ้นคอยเอาใจช่วยตลอด เป็นคนที่สมควรได้รับความรักจากคนรอบข้างจริงๆ ตอนไปเป็นยามคือแบบ มีนางเอกเรื่องไหนบ้างที่เป็นยาม!

"อย่าคิดผลักไสให้พี่ไปไหนอีก...เพราะจะไม่ไป"

พี่ใหญ่ คือตัวละครที่ช่วงแรกสงสัยว่า นี่ใช่พระเอกหรือเปล่านะ!? เพราะแรกๆ บทน้อยมาก พอแน่ใจว่านี่แหละพระเอก ก็รอลุ้นว่าเมื่อไหร่จะได้เจอกับดารัณอีกครั้ง เป็นผู้ชายที่ฉลาด เด็ดขาด ปะติดปะต่อเรื่องได้เร็วมาก ไม่มีเวิ่นเว้อทำร้ายจิตใจนางเอกอะไรมากมาย กับคนอื่นจะนิ่ง ขรึม ตลอด แต่กับดารัณคือน่ารักมากกกๆ มีมุมขี้เล่น ขี้แกล้ง และขี้หวง บทพูดก็ชวนเขินแทนดารัณให้ได้ยิ้มตลอด และยังแอบขำไปกับโมเม้นท์พ่อลูก ที่เข้าขากันสุดๆ

นอกจากพระเอกนางเอก และ อเล็กซ์ ที่คอยตามดูแลนางฟ้าของเขาอย่างน่ารักน่าเอ็นดู ก็ชอบตัวละครอื่นๆ ในเรื่องทุกตัวเลย ทุกคนต่างมีเหตุผลในการกระทำของตัวเอง ที่อาจไม่ถูกใจคนอื่น เห็นแก่ตัว แต่มันกลับทำให้ดูสมจริง เป็นเรื่องที่แฝงแง่คิดในชีวิตจริงไว้มากมาย ทั้งเรื่องความสัมพันธ์ในครอบครัว ความรักที่ยิ่งใหญ่ของคนเป็นแม่ และการท้องในวัยเรียน ที่ได้ลบรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ทำลายสิ่งที่ดารัณเคยวาดฝันไว้จนหมด อ่านแล้วยังอดรู้สึกเสียดายทุกอย่างแทนไม่ได้ แต่กลับกัน... เมื่อเวลาผ่านไป 16 ปี เกิดเหตุการณ์คล้ายๆ กันขึ้นอีกครั้ง แต่ด้วยวัยวุฒิและคุณวุฒิทำให้จัดการปัญหาได้อย่างง่ายดาย ทำให้รู้สึกว่าบางเรื่องก็ต้องรอให้ถึงเวลาที่เหมาะที่ควรจริงๆ

เราไม่รู้ว่านิยายเรื่องนี้มีจุดบกพร่องตรงไหนบ้างหรือเปล่า เพราะสำหรับเรา 'รักษ์'  สวยงาม มีคุณค่า น่าจดจำ และสมบูรณ์แล้วจริงๆ อ่านจบแล้วยังตรึงใจ ทำให้ยิ้มได้ทั้งน้ำตา รักเรื่องนี้มากๆ นับเป็นนิยายในดวงใจเลย

ในคำนำผู้เขียนมีแนะนำเพลง กาลครั้งหนึ่ง ของคุณแสตมป์-อภิวัชร์ ที่ตอนแรกอ่านผ่านๆ เฉยๆ เพราะไม่เคยเปิดเพลงตอนอ่านนิยายมาก่อนเลย แต่เมื่อเรื่องราวคลี่คลายไปด้วยดีแล้วลองได้เปิดฟัง คืออินมากกก ทั้งอินเพลงทั้งอินตัวละคร จนน้ำตาจะไหล รู้สึกเหมือนเห็นเรื่องราวของดารัณกับพี่ใหญ่เป็นฉากๆ ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงได้อินอะไรมากมายขนาดนี้ อ่านจบไปสองสามวันแล้วก็ยังไม่เลิกฟังไม่เลิกอินเลย