เมื่อโลกล่มสลาย ป่าหิมพานต์ถูกทำลายล้างด้วยมหาอัคคี เทพ อสูร สิ่งมีชีวิตจากป่าหิมพานต์และมนุษย์ ต้องร่วมมือกันสร้างโลกใหม่ขึ้นมาเพื่อความอยู่รอด โลกใหม่ในนาม 'นวหิมพานต์'
_______
ชุด นวหิมพานต์
ผู้เขียน อลินา
สำนักพิมพ์ ลูกองุ่น
แฟนตาซีแบบไทยๆ ที่นำเสนอหิมพานต์ในรูปแบบใหม่ได้น่าสนใจ ผสมผสานเข้ากับโลกปัจจุบันที่มีเทคโนโลยีต่างๆ ได้อย่างลงตัว ชอบจินตนาการของผู้เขียน การเล่าเรื่อง สำนวนภาษา และการสร้างคำใหม่ที่สละสลวย เพื่อใช้ในเรื่องโดยเฉพาะ อ่านแล้วรู้สึกว่าน่ารักดี
ตรีเนตรทิพย์ ทุติยอสูร เอกเทพ เป็นโครงเรื่องหลักของชุดนวหิมพานต์ที่มีเนื้อเรื่องต่อกันและจบลงในตัว ซึ่งฉากหลังแต่ละเรื่องไม่ซ้ำกันเลย ส่วนวิวาห์พิทยาธร ถือเป็นเล่มพิเศษเล่มบางๆ ที่มีเนื้อหาต่อจาก เอกเทพ เกิดขึ้นเพื่อให้คลายคิดถึงชาวนวหิมพานต์ แต่นอกจากนี้ยังมีตัวละครอื่นๆ ที่คิดว่าน่าจะได้มาบอกเล่าเรื่องราวของตัวเองในโลกนวหิมพานต์แห่งนี้กันต่อไป...
นวหิมพานต์อยู่ใต้การปกครองร่วมกันของบรเทพและบรอสูร ทั้งสองฝ่ายไม่ใช่ศัตรู แต่ก็ไม่ใช่มิตร ไม่เคยมีการรวมตัวกันระหว่างสองสายเลือดมาก่อน และนวหิมพานต์จะไม่มีวันรวมกันเป็นหนึ่งจนกว่าเนตรทิพย์จะถือกำเนิด
เนตรทิพย์...ผู้ได้รับคำทำนายว่าเป็นกุญแจของเทพ อสูร และมนุษย์
เนตรทิพย์...ผู้หยั่งรู้สามโลกและจะรวมเผ่าพันธุ์ต่างๆ ให้เป็นหนึ่งเดียว
เนตรทิพย์...ผู้ที่ใครๆ ก็ปรารถนา เพราะถ้าใครได้ครอบครองเนตรทิพย์ย่อมครองนวหิมพานต์ไปโดยปริยาย
ทว่าชีวิตของ ทิพย์อาภา กลับต่างไปจากคำทำนาย หล่อนถูกตามไล่ล่าจากศัตรูที่ไม่รู้ฝ่าย แทนที่จะมีชีวิตสุขสบายเทียบเท่าบร หญิงสาวกลับต้องเติบโตอย่างหลบๆ ซ่อนๆ และยากแค้น ต้องปิดบังพลังในตัวที่มีจนไม่มีใครล่วงรู้ว่าหล่อนคือเนตรทิพย์
แต่เมื่อความจริงถูกเปิดเผย ทิพย์อาภาต้องตัดสินใจเลือกว่าจะวางใจในตัว ราชันอสูร หรือจะเข้ากับฝั่งเทพเพื่อค้นหาคำตอบที่ปรารถนาจะรู้มาตลอดชีวิต โดยทั้งสองทางเลือกนั้นล้วนแต่มีชีวิตของหล่อนเป็นเดิมพัน
_______
ตรีเนตรทิพย์
'ไม่ต้องการให้สาวรายอื่นมอง อยากให้สาวตรงหน้าฉันมองคนเดียวนี่'
บทพระ-นางค่อนข้างกลมกลืนกับคนอื่น เพราะมีตัวละครเด่นๆ อยู่หลายคน ความรักของรุทรและทิพย์อาภาก็เป็นไปแบบเรียบๆ แต่ละมุน อมยิ้มได้ทุกครั้งที่บรอสูรคอยหยอดคอยจีบ แม้จะมีไม่มากเท่าไหร่ แต่ก็น่ารักดี ชอบเวลาแอบคุยกันทางจิตสองคน และชอบคาแรคเตอร์ของบรอสูรด้วย อบอุ่น เอาใจ คอยดูแลตลอดทั้งเรื่อง แต่กว่าทิพย์อาภาจะยอมเรียก 'พี่รุทร' ได้ ก็ปล่อยให้คอยท้วงอยู่ทั้งเรื่องเลย
"ประตูทางขวาเปิดไปสู่ห้องของฉัน ถ้าเธอฝันร้ายเพราะไม่ได้ดื่มสมุนไพรฝันดีของวตี
เคาะเรียกฉันให้มาช่วยไล่ฝันร้ายได้ตลอดเวลานะ"
เคาะเรียกฉันให้มาช่วยไล่ฝันร้ายได้ตลอดเวลานะ"
เทพีสาวิณี...ได้รับการยกย่องว่าเป็นเทพีที่มีความงามที่สุดในนวหิมพานต์
เพราะความงาม สาวิณีจึงถูกคาดหมายว่าจะเป็นมหาเทพีองค์ต่อไป
เพราะความงาม ผู้คนมากมายมักจะมองไม่เห็นถึงความฉลาด และความสามารถที่เทพีสาวมี
เพราะความงาม ใครๆ ต่างก็คิดว่าสาวิณีมีทุกอย่างพร้อมสรรพในชีวิต โดยหารู้ไม่ว่าความปรารถนาที่สิ้นหวังของเทพีสาวคือความรัก
พิทยาธร...อสูรหมายเลขสอง
เขาไม่เคยเป็นอะไร นอกจากความขัดแย้งที่น่ารำคาญของสาวิณี
เขาเป็นตัวป่วน เป็นตัวปัญหา เป็นตัวกวนประสาท
ทว่าไข่ทองกินนรในสวนเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง
ชีวิตที่เรียบง่าย และเต็มไปด้วยแบบแผนของเทพีสาวิณีเหมือนพลิกคว่ำไม่เป็นท่า ท่ามกลางความมุ่งร้ายจากศัตรูในเงามืด หล่อนต้องตัดสินใจว่าจะเลือกเส้นทางแห่งเกียรติยศ หรือเส้นทางแห่งหัวใจ
_______
ทุติยอสูร
เนื้อเรื่องดำเนินเร็วและกระชับกว่าตรีเนตรทิพย์ ปมไม่ซับซ้อนเท่าไหร่ แต่ก็มีทั้งเดาได้และคาดไม่ถึงอยู่บ้าง สนุกและน่าติดตาม ความน่ารักของลูกนกน้อยก็เรียกคะแนนนิยมไปได้เยอะเลย
"สาวิณี เธอน่ะรู้ทุกอย่าง รู้ว่าเทพีองค์โน้นกินรีตนนี้ปลื้มฉัน คลั่งไคล้ฉัน แล้วเธอรู้ไหมว่าฉันชอบใคร"
ตั้งตารอคู่นี้มาตั้งแต่อ่านเรื่องก่อน ความรักของพิทยาธรและสาวิณีก็ออกจะกุ๊กกิ๊กกว่า เป็นคู่ที่น่ารักและลงตัวมาก อาจด้วยคาแรคเตอร์ของอสูรหมายเลขสองที่ช่างเจื้อยแจ้ว คอยแย่งซีนมาตั้งแต่ตรีเนตรทิพย์แล้ว การต่อปากต่อคำของทั้งคู่เลยทำให้ยิ้มได้ตลอด บางตอนยังต้องหลุดขำนายอสูรหมายเลขสองออกมาเลย บทจะหยอดก็ทำให้เขินได้ พิทยาธรน่ารักมากๆ เสียดายที่ตอบจบคู่นี้เป็นคู่เดียวที่ยังไม่ได้แต่งงานกัน
"ฉันไม่เป็นมหาเทพีแล้ว ฉันจะเป็นเทวีของอสูรหมายเลขสองแทน"
ตลกชื่อคณะของพิทยาธรมาตั้งแต่ตอนอ่านตรีเนตรทิพย์แล้ว ศิลป์และศาสตร์บริหารครัวเรือน ตอนแรกคิดว่าเกี่ยวกับรัฐศาสตร์อะไรแบบนั้นหรือเปล่านะ แต่จริงๆ คือตรงตัวเลย (555) ยิ่งตอนช่วยกันเลี้ยงลูกคือน่ารักมากๆ
ปาราวตีเทวี...อสุรีผู้ประกาศตัวเป็นศัตรูกับเทพอย่างเปิดเผย น้องสาวคนเล็กของปราสาทอสูร คนสวนของปราสาทผู้เปี่ยมไปด้วยชีวิต ชีวา ความสดใส และความงามประหนึ่งดอกกล้วยไม้ป่า
ทว่าใต้ความงามสดใสคือความลับมืดดำที่เลวร้าย ปาราวดีไม่รู้ว่าสิ่งที่หล่อนเป็นคือคำพรหรือคำสาป รู้เพียงว่าความลับนั้น จะทำให้หล่อนอยู่อย่างโดดเดี่ยวไปชั่วชีวิต
ศิวนฤบดี...บรเทพผู้เย็นชาและมารยาทงามเสมอ
เทพีทั่วนวหิมพานต์ขนานนามเขาว่า 'หัวใจศิลา' เพราะเขาเย็นชาเหมือนศิลา ไม่เคยสนใจเทพีใด
ทว่าผู้ใดจะรู้ บรเทพไร้หัวใจเพราะเขามอบมันให้อสุรีนางหนึ่งไปจนสิ้นแล้ว
ในวิกฤตยังมีโอกาส
ในสถานการณ์ที่เลวร้ายยังมีเรื่องที่งดงามเช่นกัน เมื่อหนึ่งอสุรี หนึ่งเทพถูกลักพาไปยังกาะเมืองอกแตก...เกาะต้องห้ามที่ทำให้ทั้งเทพและอสูรผู้เหยียบย่างลงไป เสื่อมทั้งพลังและอำนาจมนตร์ หนำซ้ำยังถูกตามไล่ล่าจากศตรูเก่า ราชันเทพและอสุรีผู้ชังเทพ จะต้องร่วมมือกันเอาชีวิตรอด แต่หัวใจจะรอดหรือไม่นั้น...นี่คือปัญหา
_______
เอกเทพ
เนื้อเรื่องเน้นหลักๆ ที่พระ-นางเลย ช่วงผจญภัยสนุก ดำเนินเรื่องแบบค่อยเป็นค่อยไป อาจไม่ได้มีอะไรตื่นเต้นเท่าไหร่ แต่ก็มีเรื่องราวใหม่ๆ ที่น่าสนใจดี เสียดายที่ตอนจบรวบรัดไปหน่อย ตัวร้ายที่รอดพ้นมาได้เสมอ เหมือนมีไพ่ตายอยู่ตลอด บทจะตายก็ตายง่ายๆ เลย
"เมื่อวานนี้วตีถูกตัวอะไรกัดบ้างหรือเปล่า"
"คุณกัด"
"เอ๋"
"ตรงหน้าผาก"
"นั่นเรียกจูบ ไม่ใช่กัด"
ผิดคาดกับคู่นี้มาก จากที่เห็นในเรื่องที่ผ่านๆ มา คิดว่าต้องออกแนวคู่กัดหรือสาววุ่นวายกับนายเย็นชา อะไรแบบนั้นเลย แต่กลายเป็นคู่ที่หวานมาก หวานกลบทุกเล่มไปเลย พี่ศิวะแค่เอ่ยประโยคแรกก็หวานแล้ว คอยจีบตลอดเวลา และหลงวตีหนักมากกก ทั้งเปย์ ทั้งโอ๋ มีปรามบ้างก็แค่พอเป็นพิธี ไม่เหลือมาดบรเทพผู้มารยาทงามเสมอในเล่มก่อนๆ เลย แต่กลายเป็นสารานุกรมเดินได้ของวตีแทน มีช่วงพัฒนาความสัมพันธ์ มีการปรับตัว ปรับนิสัยกันบ้าง แต่ก็เข้าใจกันดี ไม่ยืดเยื้อ
"หัวใจพี่เต้นแรงแต่ไม่ใช่ด้วยความกลัว มันเต้นด้วยความหวังว่าอสุรีจะเมตตา"
นอกจากคู่หลักก็แอบมีโมเม้นท์เล็กๆ ของพี่รุทรกับฟ้าและคู่ของพิทยาธรกับสาวิณีบ้าง ให้พอหายคิดถึงกัน และอีกคู่ที่แย่งซีนไปได้พอสมควรคือ ภวัคค์กับเจ้าแสง ได้แต่หวังว่าอาจมีโอกาสได้อ่านเรื่องราวของคู่นี้บ้าง
พิธีวิวาห์ของอสูรและเทพชั้นสูงในนวหิมพานต์เต็มไปด้วยขั้นตอนและพิธีการมากมาย ต้องใช้เวลาเฉลิมฉลองถึงสามวันสามคืนกว่าจะถึงคืนเข้าหอ พิทยาธรเฝ้ารอเวลาที่จะเรียกเทพีสาวิณีว่าภรรยาของเขามากว่าห้าสิบปี
อสูรหมายเลขสองกระหยิ่มยิ้มย่องหมายมั่นปั้นมือว่าทุกอย่างจะต้องสมบูรณ์แบบ
งานที่งดงาม
เจ้าสาวที่หยาดฟ้ามาดิน
เจ้าบ่าวที่มีความสุข
แต่...
เดี๋ยว...เดี๋ยว...ทำไมต้องมี 'แต่' ในคืนวิวาห์ของเขาด้วย!
_______
วิวาห์พิทยาธร
เป็นเล่มบางๆ เรื่องราวสองวันสองคืน เนื้อเรื่องไม่มีอะไรเท่าไหร่ เน้นไปที่ตัวละครเสริมมากกว่า บางตัวเปิดมาเหมือนจะสำคัญแต่ก็หายไปเลย และคล้ายๆ จะเปิดตัวละครบ้างตัวที่อาจจะมีเรื่องหลักของตัวเองในอนาคต มีทิ้งปมที่ยังไม่คลายไว้
แอบเสียดายอยู่เหมือนกัน คิดว่าจะได้เห็นเรื่องราวของพิทยาธรกับสาวิณี รวมทั้งครอบครัวอสูรคนอื่นๆ มากกว่านี้ แต่บทกลับไม่เด่นเท่าไหร่ มีโผล่กันมาบ้างให้พอหายคิดถึงเท่านั้น จะมีก็แต่เจ้ากัญจน์น้อย ที่พกความกวน แสบซ่า น่ารักน่าหยิก มาคอยเรียกรอยยิ้มตลอดเรื่อง
"เจ้าแสงอยากเป็นอสูร"
"เกิดเป็นเทพจะเปลี่ยนเป็นอสูรได้ไง เอางี้โตขึ้นก็วิวาห์กับอสูรแบบสาวิณีแล้วกัน"
"ไม่เหมือนกันนะ เจ้าแสงอยากเป็นอสูร ไม่ได้อยากวิวาห์กับอสูรเสียหน่อย"
"บ๊ะ เจ้านี่ เทพีก็ไม่อยากเป็น อสูรก็ไม่อยากวิวาห์ด้วย แล้วอยากวิวาห์กับใคร นรสิงห์งั้นหรือ"
มีโมเม้นท์ของภวัคค์กับเจ้าแสงบ้างเล็กๆ น้อยๆ ให้พอมีลุ้นว่าคู่นี้อาจได้มาบอกเล่าเรื่องราวของตัวเองกันบ้างในอนาคต
"นกเล็ก-มีค่า-น่าลัก"
"เธอก็มีค่าน่าลักเหมือนกัน ทั้งน่าลักและน่ารักที่สุด"
อีกคู่ที่ลุ้นมาตลอดคือ กินราอัครากับมักกะลีผลผัลย์ศุภา ดีใจที่ได้เห็นความก้าวหน้าของคู่นี้ จีบกันได้น่ารักมาก
Post a Comment