แม่รักยักษา ชุด ผ่านกาลเวลา (อลินา)

     'แม่รักยักษา' คือเรื่องราวของพันธุรัต ยักษ์ใจดีที่กำลังเผชิญมรสุมทางเศรษฐกิจอย่างหนัก
     - บ่อเงินบ่อทองแห้งไปหมดแล้ว
     - สมบัติที่พอเหลือขายเอาเงินให้ลูกน้อยหอยสังข์ไปซื้อคอนโดหรูติดรถไฟฟ้าหมดแล้ว
     - มนต์เรียกเนื้อเรียกปลาใช้ไม่ได้เพราะเสี่ยงกับการถูกจับข้อหาลักลอบล่าสัตว์ในเขตอนุรักษ์และจับสัตว์น้ำในเขตอภัยทาน
     - กระเป๋ารองเท้าสมัยใหม่ยั่วยวนเกินยักษ์ห้ามใจ
     - แม่ยักษ์เป็นติ่งอย่างหนัก แม้ทุ่มเป็นแสนแขนก็ยังไม่ได้จับแต่แม่ยอม!
     - แม่ยักษ์ใจร้ายที่ไปอาศัย (เกาะ) อยู่บังคับให้หาเงินมาหารค่าน้ำค่าไฟ ไม่งั้นจะไล่ให้ไปเป็นยักษ์จรจัด
     สารพัดปัญหารุมเร้าเพราะชีวิตยักษ์ยุคใหม่ไม่ง่ายเอาเสียเลย สุดท้ายแม่รัตต้องงัดวิชาเดียวที่พอทำได้ขึ้นสู้ ด้วยนิสัยรักเด็กเป็นทุนเดิม ยักษ์ใจดีเลยไปสมัครเป็นครูอนุบาล เพราะคิดว่าเลี้ยงเด็กน่ะเรื่องกล้วยๆ แล้วก็จริงสอนเด็กไม่เหนื่อยเท่าไหร่ (มั้ง)
     แต่ทำไมหลังจากเป็นม่ายมาหลายร้อยปี จู่ๆ ก็มีหนุ่มปริศนาเข้ามาพัวพัน เขามาดีหรือมาร้าย แม่รัตยังข้องใจ
_______
แม่รักยักษา
ผู้เขียน อลินา
สำนักพิมพ์ ลูกองุ่น

เนื้อเรื่องแปลกใหม่ อ่านเพลิน ชื่นชมความสร้างสรรค์ที่สามารถนำตัวละครในนิทานมาต่อยอดให้เป็นเรื่องราวร่วมสมัยได้น่าติดตาม เล่มแรกของชุดอาจมีการปูพื้นตัวละครที่ดึงมาจากเรื่องต่างๆ มากหน่อย แต่ไม่น่าเบื่อเลย น่าสนใจมากๆ ที่สามารถดึงคาแรคเตอร์ของแต่ละตัวละครในแต่ละเรื่องให้มาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันได้อย่างกลมกลืน อาจมีคาแรคเตอร์ที่แตกต่างไปจากที่เคยรับรู้มาบ้าง ทำให้ฉุกคิดถึงเบื้องลึกเบื้องหลังของตัวละคนนั้นๆ ขึ้นมา พร้อมทั้งยังแสดงให้เห็นถึงการเติบโตของตัวละครต่างๆ ที่ต้องปรับตัวให้อยู่ในโลกปัจจุบันให้ได้

ชอบนางเอกของเรื่องอย่าง พันธุรัต มาก (นับเป็นหนึ่งในนางเอกของคุณกิ่งฉัตรและอลินาที่รักมากจริงๆ) เป็นยักษ์ที่น่ารักมากกก ใครอยู่ใกล้ก็ต้องรักต้องเอ็นดู มองเหมือนซื่อๆ โก๊ะๆ ไม่ค่อยคิดอะไรเท่าไหร่ แต่ที่จริงเป็นยักษ์ที่อยู่กับความเป็นจริง รู้จักให้อภัยผู้อื่น ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในทุกๆ วัน แอบสงสารความรักของแม่ยักษ์ที่มีให้พระสังข์ ทำให้มองย้อนไปถึงเรื่องราวในนิทาน รู้สึกว่าก่อนหน้านี้ไม่ได้คิดให้ลึกซึ้งมากพอจริงๆ

"ผมไม่ชอบให้แหวนของผู้ชายคนอื่นอยู่บนนิ้วของคุณรัตเลย"

พระเอกค่อยๆ แทรกซึมเข้ามาในชีวิตของนางเอกทีละนิด แม้ความรักของพระนางจะไม่ค่อยเด่นเท่าไหร่ แต่ก็เป็นความสัมพันธ์แบบผู้ใหญ่ที่ดูอบอุ่นและน่ารักดี พระเอกมีเบื้องหลัง แต่ก็ไม่ได้ลึกลับอะไรมาก พอเดาเป้าหมายได้อยู่ แม้ตอนแรกจะไม่รู้ว่าพระเอกเป็นใครก็ตาม

ในขณะที่สายตาสามหมื่นกว่าคู่จับจ้องอยู่แต่ศิลปินบนเวที
ทว่าสายตาคู่หนึ่งกลับมองมาที่หล่อน มองเพียงแค่หล่อนเท่านั้น...

เป็นเรื่องที่ feel good คลายเครียด อ่านไปขำไป แม้จะมีปมอยู่บ้าง แต่ให้อารมณ์เรื่อยๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่ได้พีคเท่าไหร่ แต่ชื่นชมคุณกิ่งฉัตรเสมอ ไม่ว่าผลงานในนามปากกาไหน จะมีการใช้คำพูดทันยุคทันสมัยแค่ไหน แต่สำนวนภาษาก็ยังไหลลื่นเสมอ

"ผมชอบยักษ์นะ แต่ไม่ชอบข้ามเรื่อง ยักษ์ในเรื่องนางสิบสองก็มี
ทำไมต้องไปสนยักษ์เรื่องอื่นด้วย จริงไหมคุณ!"

ทิ้งคำพูดไว้ขนาดนี้แล้ว ได้แต่รอเล่มต่อๆ ไปแล้วแหละ