เพียงแรกพบสบนัยน์เนตร พระองค์เจ้าสฤษดิ์รังสรรค์ ก็ทรงหมายปองในตัว เต็มเดือน สตรีสามัญที่มิคู่ควรกับขัตติยบุรุษผู้สืบสายพระโลหิตอันสูงส่ง ทางเดียวที่จะได้หล่อนมาครอบครองคือ "ชายจะเลี้ยงเธอเป็นเมีย เป็นหม่อมห้ามของชาย ภายหน้าเจอกุลสตรีที่คู่ควร คุณแม่ค่อยรับขวัญสะใภ้หลวง"
สี่ปีในฐานะนางห้าม เต็มเดือนไม่เคยขาดตกบกพร่องในหน้าที่ ด้วยเมื่อถวายตัวแล้ว หล่อนได้ถวายหัวใจแด่พระองค์ชายไปด้วย ทว่า...ที่เขาเรียก 'นางห้าม' เพราะเหตุนี้เอง 'ห้าม' อารมณ์ธรรมชาติของชาย 'ห้าม' เพื่อรอขัตติยนารีที่คู่ควร
ฟ้าสูงย่อมมิควรเคียงคู่แผ่นดินต่ำ กำแพงแห่งชนชั้นนั้นหนาหนัก ยากจะทลาย กระนั้นก็อย่าลืมเทียว...ห้ามสิ่งใดย่อมห้ามได้ แต่ห้ามความรักนั้นยากยิ่ง เมื่อขัตติยบุรุษทรงยึดมั่นในนางเดียว...ศศิธรผู้ฉายแสงกลางดวงหทัย
ตราบสุริยันยังอยู่คู่ทิวา ตราบจันทราไม่ร้างจากราตรี ดวงหทัยพี่นี้สถิตที่นวลเจ้า...ตราบสิ้นพิราลัย
_______
คำหวาน
ผู้เขียน ธาดา
สำนักพิมพ์ พิมพ์คำ
เรื่องราวความรักต่างชนชั้นของพระองค์เจ้าเชื้อสายกษัตริย์กับลูกขุนนางชั้นผู้น้อยที่เป็นเพียงสามัญชนในสมัยรัชกาลที่ 5 เนื้อเรื่องอ่านได้เรื่อยๆ แม้จะมีอุปสรรคบ้าง แต่ก็ไม่ได้ชวนลุ้นเท่าไหร่ บางจุดเหมือนจะพีค แต่ก็ไม่ได้ทำให้มีอารมณ์ร่วมไปกับตัวละครขนาดนั้น เหมือนเล่าชีวิตประจำวันของพระเอกนางเอกมากกว่า บางฉาก บางตัวละคร ดูงงๆ ว่ามาไงไปไง ไม่ได้มีความสำคัญกับเนื้อเรื่องเท่าไหร่ แต่ก็มีสอดแทรกหลายๆ เรื่องที่คิดว่าน่าสนใจดี อย่างการจดบันทึกคำภาษาอังกฤษของนางเอก ชีวิต วัฒนธรรมทั้งของไทยและต่างชาติในสมัยนั้น สำนวนการบรรยายก็ค่อนข้างดี ติดนิดๆ ตรงคำราชาศัพท์ที่มีตัดหรือละไปบ้าง
ชายก่อทั้งรักทั้งหลงเต็มเดือนในแบบที่คนรอบข้างรู้กันทุกคน แต่ถึงขนาดนั้นแล้วก็ยังมีหลายฉากที่อดสงสารเต็มเดือนไม่ได้ ด้วยความไม่เท่าเทียมทางฐานะและความไม่เท่าเทียมระหว่างหญิงชายในสมัยนั้น คำหวานที่เอ่ยออกมาก็เลยมีทั้งที่คิดว่าหวานบ้าง ไม่หวานบ้าง บางฉากก็มองไม่ค่อยเห็นความผูกพันของตัวละครเท่าไหร่ และจุดที่คิดว่าขัดกับโทนเรื่องมากคือฉากแสดงความรักที่มีค่อนข้างถี่ แต่ไม่ทำให้รู้สึกถึงความรักความหวานเลย
ตอนพิเศษเป็นช่วงหนึ่งที่เขียนได้ดีและทำให้เรื่องดูอบอุ่น เอ็นดูเจ้าหญิงน้อยของวังมากๆ
Post a Comment